Anadolu binlerce yıllık tarihi boyunca, Asya ve Avrupa’yı Afrika’ya bağlayan stratejik konumu nedeniyle, doğudan ve batından çeşitli kavimlerin istilâsına uğramıştır.

Anadolu binlerce yıllık tarihi boyunca, Asya ve Avrupa’yı Afrika’ya bağlayan stratejik konumu nedeniyle, doğudan ve batından çeşitli kavimlerin istilâsına uğramıştır. Bu topraklar birçok kavim, din ve kültüre ev sahipliği yapmış, pek çok devletin kuruluş ve yıkılışına şahitlik etmiştir. Lakin Anadolu bu süreçte söz konusu toplumların herhangi birinin adıyla anılmayı hak edecek bir değişim yaşamadı.

Anadolu Türkler’den önce, Hititler, Urartular, Frigler, Lidyalılar ve İyonyalılar gibi bölgesel hâkimiyetlere sahne olmuş doğudan Asur, Med ve Pers, batıdan Büyük İskender, Roma ve onun devamı olan Bizans gibi büyük imparatorlukların idaresi altında kalmıştır.Toplum ve devletlerin Anadolu’da  kendi dönemlerinde siyasî, kültürel etkileri olmuştur.Ancak özellikle istilâcı devletler bu toprakları, genellikle bir sonraki hedefleri için sıçrama tahtası olarak kullandıklarından; siyasî-askerî olarak zayıfladıklarında, burayı ne pahasına olursa olsun savunmak, elde tutmak gibi bir mecburiyetleri olmadı. Anadolu onlar için hiç bir zaman uğruna ölmekten başka çare bulunmayan bir vatan hükmünde olmadı.

Bu dönemde Anadolu, 11 ve 13.asırlar boyunca devam eden Türk göçü ve fethiyle birlikte, binlerce yıllık tarihi boyunca yaşamadığı siyasî, sosyal, etnik, dini ve kültürel bakımdan küllî  bir değişime uğradı.  “Anatolia” ya da “Bilâd-ı Rûm” olarak adı ile bu ülke, bir asırdan kısa bir zamanda son sahiplerinin adıyla, Türk Yurdu Türkiye olarak anılmayı hak edecek bir kimlik dönüşümü  yaşadı.

Anadolu’da ‘Türkleşmenin yoğunluğu ne olursa olsun o dönemde Türkiye  topraklarının sınırları  ne kadar belirsiz olursa olsun; Anadolu’nun Türk niteliği çağdaşlarının gözünde ülkenin bütününe damgasını  vurmuştur. Öte yandan batılılar Anadolu’ya ‘Türkiye’derken, Arap kaynakları,  siyasal anlamı kalmasa bile  ‘Rum/Roma’ sözünü kullanmaya devam etti.

Türklerden önce Araplar, iki asır boyunca karada ve denizde, Anadolu’yu fethetmek ve İslâm dünyasının rakibi olan Bizans imparatorluğunu çökertmek için, savaşmalarına rağmen bu gerçekleşmedi.

Kısa sürede sonuca ulaşan Türk fethinin başlamasında, ilk Selçuklu sultanlarının yürüttüğü güçlü önderlik, başarılı askeri sevk ve idarenin yanı sıra Türk  göçlerinin mahiyeti birinci derecede rol oynadı. Gerçekten Anadolu, orduların başarıları kadar, bir milletin adetâ topyekün  göçü ve iskânı sayesinde, etnik yapısını  tamamı ile ve hızlı bir şekilde değiştirdi.

Anadolu’nun Türk Yurdu oluşu  sürecini, hadiselerin seyri çerçevesinde tüm dönemleri  incelemek ve tarihten dersler çıkararak istikbale güven ile bakmak bu yol ile  mümkündür. Bizans’ın mukavemetinin kırıldığı 1071 Malazgirt zaferi öncesi ve sonrası olmak üzere iki devrede gerçekleşen ilk süreçten sonra Anadoluya Türkmenlerin iskanı ikinci süreci oluşturur.

Sonraki dönemler tamamen bir devlet politikası olarak Selçuklu sultanları ve Türkmen beyleri tarafından yönetilmiştir. 1220’lerde Türkistan’da başlayan Moğol istilâsı önünden kaçan göçebe ve yerleşik ahalinin, ilk döneme benzer yoğunlukta adeta sel gibi aktığı  göçler dönemi oldukça önemlidir. Esasında Anadolu bu tarihler arasında , Türkistan’dan büyük küçük dalgalar halinde gelen Türkmenlerin gelmesi sonrası Türk Yurdu olmaya devam etmiştir.

Ancak 1243 yılı Kösedağ Selçuklu yenilgisi akebinde ve  Moğol istilâsının sebep olduğu ikinci büyük göç dalgası şüphesiz çok daha etkili sonuçlar  doğurdu. Türkmen göçleri sayesinde Anadolu’nun uç bölgelerinin de fethi ile demografik değişim süreci tamamlandı. Bu sonuç olarak Osmanlıyı daha sonraki dönemlerde Rumeliye iteledi. Nitekim bu sayede, Anadolu’nun batı bölgelerini de yurt yaparak nüfus yoğunluğu ve kültürel miras, Selçuklular tarihe intikâl ettikten sonra Osmanlı Beyliğini üç kıtada, Akdeniz havzasında bir cihân imparatorluğuna taşıyacak olan muharrik gücün de kaynağı teşkil etmiştir.